Na twee uitputtende en vermoeiende weken zonder laptop is ie dan eindelijk gefikst. Hoera, het einde van het lijden. Minstens twee keer per jaar laat hij mij in de steek, die dell van mij. Maar nu is hij vers geherïnstalleerd en kan hij er met vernieuwde snelheid weer tegenaan.
En dan crasht hij weer. Doodleuk na nog geen vijf dagen. Eerlijk?! Zoiets is toch te wreed! Daar zit je dan in je Italiaans paradijs.. Nog eens twee weken zonder met het thuisfront te skypen? Zonder internet om alles op te zoeken. En dan is er nog het schoolwerk dat ik juist begon bij te benen.
Maar goede moed, kop niet laten hangen.
Maandagmorgen vroeg voor de tien miljard miljoenste keer (effectief toch de zevende keer) naar de computershop.
Tranen in de ogen, klaar om mij deze keer toch echt wel kwaad te maken.
-"Maybe we don't have to reinstall him, but I'm not sure."
Sprankeltje hoop..
-"But I'm afraid it is a problem with the hard disk."
Wa?! Goh waarom ook niet complete pech!
Daar sta je dan, in een mentale rollercoaster tussen tussen hoop en wanhoop. En dan geeft de dame, die al zo lang geduldig haar beurt staat af te wachten, je dit kleine maar gemeende compliment. Dan besef je toch weer hoe mooi Milaan kan zijn.
Sei bella, Italia!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten